มหาอุทกภัยพุทธศักราช 2554

หัวข้องวดนี้ขอลงปี พ.ศ. ไว้สักหน่อยเป็นที่ระทึก

ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตสาวอย่างฉัน
นี่เป็นครั้งแรกที่กลายเป็นผู้ประสบภัยอพยพหนีน้ำท่วม
ช่างเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ปิ๊ดปิ๊วมากๆ

บ้านฉันอยู่เขตดอนเมือง กทม.

แน่นอนว่าเจอน้องน้ำเต็มๆ แต่ยังไม่เดือดร้อนถึงขั้นที่สุด

น้ำท่วมแค่ภายนอกตัวบ้านเท่านั้น (สูงประมาณหน้าแข้ง)
แต่ในบ้านไม่เข้าบ้านเลย สำหรับฉันเป็นอะไรที่โคตรโชคดีมากๆ
ไม่งั้นคงได้ทำความสะอาดบ้านขัดบ้านกันแขนขาหลุดแน่ๆ

แค่ขัดโรงจอดรถก็นอนร้องปวดแขนทั้งคืน ฮ่าๆๆ
แอบสงสารคนที่เขาท่วมหนักกว่าฉัน
คงเดือดร้อนน่าดูทีเดียว

ระหว่างน้ำท่วมฉัน ครอบครัว และน้องหมา หนีน้ำไปอยู่เชียงใหม่กัน
เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน กลับมา กทม. เมื่อวันที่ 20 พ.ย.
รีบชิ่งหนีน้ำตั้งแต่น้ำยังไม่ท่วมบ้าน
ตอนนั้นสรงประภา นาวง โดนไปก่อนแล้ว
เลยจำต้องรีบอพยพออกมาก่อนที่จะออกไปไม่ได้

ตอนแรกหนีมาอยู่แฟลตดินแดง
ตอนนั้นสถานการณ์น้ำมิสู้ดีนักไม่แน่ใจอะไรเลย
ว่าน้องน้ำจะมาถึง กทม. ชั้นในหรือไม่
รวมทั้งสภาวะข้าวยากหมากแพง
อยู่ได้ไม่กี่วันเลยตัดสินใจชิ่งมาเชียงใหม่ดีกว่าสบายใจ
อย่างน้อยก็ไม่ต้องแย่งกันกินกันใช้
แถมได้เที่ยวไปในตัวด้วย หุ หุ
แต่ก็น่าเสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมาเพราะว่า
กล้องพัง เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย แอบเซ็ง...ไม่ได้ถ่ายรูป
ก็ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ได้เที่ยว สัมผัสลมหนาวแค่นี้ก็สุขอุราแล้ว
เก็บเป็นภาพความทรงจำแทนละกัน อิอิ

แต่อย่างไรก็ดีก็มีรูปถ่ายจากกล้องมือถือท่านแม่
ถ่ายสภาพบ้านตัวเองที่ดอนเมืองหลังน้ำแห้งแล้วมาให้ดูกัน
ดูความเกรอะกรังเละเทะด้วยอำนาจการทำลายล้างของน้องน้ำ ฮ่าๆ
รูปทั้งหมดถ่ายเมื่อสองวันที่แล้วนะจ๊ะ
ตอนนี้ขัดพวกคราบเน่าๆจัดการขยะทั้งหลายออกไปหมดแล้ว
ยังไม่ 100% แต่ก็เกือบๆแล้ว เชิญทัศนาตามสบาย

ดอกบัวแห้งเหี่ยว ขาดการดูแล

สภาพต้นจำปีที่แม่รักและภูมิใจมาก ตายสนิท ต้นจำปีต้นนี้ดอกงามมากแม่จึงรักมากๆ

ถนนในหมู่บ้านหลังน้ำลด ในรูปยังดูดี ของจริงเละกว่าที่เห็นนิดนึง

กองใบไม้เน่าผสมขี้โคลนแบบหมาดๆ คลุกเคล้ากำลังพอดีเหม็นได้ที่ ฮ่าๆ

ทางเข้าบ้าน...พื้นโรงจอดรถทั้งหมดเต็มไปด้วยคราบติดแห้ง กลิ่นน้ำเน่ายังคงอยู่ตุๆ
(ตอนนี้ขัดจนสะอาดเรี่ยมเร้เรไรแล้ว) 

สังเกตรอยคราบน้ำ ไปยืนวัดมาประมาณหน้าแข้ง (นับว่าโชคดีมากๆ)

ต้นไม้ในกระถางตายเรียบ

สภาพสวน เหม็นกลิ่นใบไม้เน่า กับ น้ำเน่ามาตุ่ยๆ

จะว่าไปก็ยังไม่เสียหายมาก ยังมีหลายต้นที่รอดชีวิต

รูปสุดท้าย คราบตะไคร่น้ำแห้งที่ติดพื้น ดูน่าหยะแหยงมากมาย

จบ.