ความจริงใจ คือ อะไร?...ในความคิดของฉัน
ความจริงใจ คือ ความรู้สึกที่ดีที่แท้จริงที่แสดงออกกับคนอื่น
อย่างตรงไปตรงมา เปิดเผย
เป็นความรู้สึกที่ดีต่อกันมากกว่าจะเป็นความรู้สึกในแง่ลบ
สำหรับฉัน...การที่มีใครสักคน
ทำให้รู้สึก หดหู่ จิตใจไม่ดี มากกว่าจะช่วยสร้างกำลังใจ
แม้ว่าถ้อยคำของเขาจะดูดีมีวาทศิลป์อันน่าฟัง
ฉันถือว่านั่นไม่ใช่ความจริงใจ
แต่...เป็นการทำลายแบบมนุษย์ผู้มีศิลปะมากกว่า
ความจริงใจมันต้องก่อพลังงานในรูปพลังงานบวก
ในรูปแบบของการสร้างสรรค์ ไม่ใช่การทำลาย
เหยียบย่ำ หรือ ซ้ำเติม
แต่ก็อีกแหละบางครั้งถ้าความรู้สึกแย่ที่เกิดขึ้น
ก็อาจเป็นไปได้ว่า เพราะ ตัวเราเองที่คิดลบกับคนอื่นก่อนใช่หรือไม่?
ตอนนี้ฉันเองก็รู้ตัวดีว่ากำลังคิดลบ เพราะ รู้สึกแย่เช่นกัน
ความผิดพลาดและความเดือดร้อนมันเกิดขึ้นเพราะตัวฉัน
ฉันโดนลงโทษ ฉันเข้าใจ และน้อมรับผิดแต่โดยดี
แต่...ไม่จำเป็นต้องอ้างความผิดพลาดนั้น
เพื่อจะพยายามทำลายโลกส่วนตัวของฉัน!!
ความจริงใจก็ไม่จำเป็นต้องทำอย่างโฉ่งฉ่าง
ไม่อย่างนั้นคำว่า...ปิดทองหลังพระ..จะมีไว้ทำไม
ถ้าอย่างนั้นคนที่เป็นคนดีแต่ไม่บอกใคร ไม่เปิดเผยให้ใครรู้
ก็กลายเป็นคนไม่จริงใจเพียงเพราะไม่เปิดเผยตัวตนอย่างนั้นหรือ?
ฉันเชื่อว่าในพงศาวดารคงตกหล่นเรื่องราวของวีรชนผู้กล้าจำนวนมาก
ฉันไม่ได้เอาตัวเองไปเปรียบเทียบว่าตัวฉันเองดีเลิศเหมือนวีรชนเหล่านั้น
ฉันคิดว่าระหว่างการทำผิด กับ ความจริงใจ มันคนละเรื่อง
ฉันทำผิดฉันยอมรับและพร้อมจะปรับปรุงแก้ไข
คนที่ไม่เคยทำผิดคือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย
ฉันไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองว่า
แม้จะผิดเพราะเจตนาดีก็ตาม...เอาเป็นว่าผิดก็คือผิด
แต่...ความจริงใจและความรู้สึกดีๆที่มีให้คนอื่น
ฉันมีให้ได้เสมอโดยไม่จำเป็นต้องบอกว่าฉันเป็นใคร
ฉันไม่รู้หรอกว่าข้อความเหล่านี้ใครอ่านจะเข้าใจฉันบ้าง
และคนที่มาอ่านไม่จำเป็นต้องเชื่อและคิดเหมือนฉัน
ฉันไม่ได้ต้องการเปลี่ยนความคิดของใคร
เพราะ ความคิดของคนอื่นฉันไปบังคับให้เขาเปลี่ยนไม่ได้
ถ้าเขาไม่อยากจะเปลี่ยน
ฉันแค่อยากระบายความรู้สึกของฉัน
เพราะ ฉันบอกแล้วว่าที่นี่คือบ้านหลังเล็กๆของฉัน
ฉันชอบเขียนไดอารี่และชอบแต่งกลอน
ถ้าเป็นเรื่องราวส่วนตัวมาก
ฉันจะบันทึกลงสมุดส่วนตัวของฉัน
แต่...สำหรับที่นี่ ฉันคิดว่าเรื่องราวบางอย่าง
มันน่าจะเป็นข้อคิดที่ดีได้ นอกจากระบายแล้ว
เป็นการแชร์ความคิดและมุมมอง
เผื่อว่าใครกำลังผจญกับปัญหาหรือเรื่องปวดหัว
เกิดบังเอิญคล้ายๆกัน
แล้วคิดว่าแนวทางของฉันอาจจะเหมาะสม
กับการนำไปปรับใช้กับตัวเอง
ก็ตามสบายเถอะค่ะฉันไม่สงวนลิขสิทธิ์
*******************************
อย่าพยายามทำให้ฉันรู้สึกผิดมากไปกว่านี้
ยิ่งทำแบบนั้นกับฉัน...ฉันต้องยิ่งเข้มแข็ง ยิ่งต้องสู้!
ฉันรู้ว่าคนอ่อนแออยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้
ฉันขอโทษและยอมรับผิดอย่างบริสุทธิ์ใจไปแล้ว
ฉันโดนลงโทษอย่างที่สมควรจะโดนแล้ว
ฉะนั้น...ฉันไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดอีกต่อไป
อย่ามาพยายามใช้จิตวิทยาเยี่ยงเด็กน้อยกับฉันแบบนี้อีก
มันไร้สาระ(จริงๆ)...เหมือนคนไม่รู้จักโต
เพราะมันอาจทำให้ฉันเข้าใจผิดคิดได้ว่าสิ่งที่พร่ำบอกว่า
ว่าเป็นความจริงใจที่มอบให้กับฉัน
มันเป็นความจริงใจจริงๆหรือเป็นเพราะความรู้สึกอย่างอื่นกันแน่
บอกตามตรงเพราะตอนนี้ฉันชักไม่แน่ใจแล้ว
ขอให้จบลงด้วยดี...
ด้วยความทรงจำดีๆที่เคยมีต่อกันแม้จะช่วงเวลาสั้นๆ
ไม่อยากจบด้วยความรู้สึกแตกหักเพราะอย่างที่บอกมันไร้สาระ
ไม่อย่างนั้นฉันจะกลายเป็นก็อตซิล่า!!
ปล. ฉันหวังว่าเรื่องราวไร้สาระเหล่านี้จะจบลงส่งท้ายปีเก่า
และต้อนรับปีใหม่แต่เรื่องราวดีๆที่เป็นมงคลเข้ามาสู่ตัวฉันเอง
ขอบคุณทุกท่านที่ทั้งตั้งใจมาและหลงเข้ามาอ่านค่ะ
"ความจริงใจที่ฉันมี
มันคือสมบัติล้ำค่าที่สุดที่อยู่ในตัวฉัน
แม้หลายๆครั้งความจริงใจของฉัน
จะกลับมาทำลายตัวฉันเองแทบปางตาย
แต่อย่างไรก็ดี...อาวุธชิ้นเดียวที่ฉันมี
ไว้ต่อสู้กับโลกอันเลวร้ายก็คือความจริงใจ
ไม่ว่าความจริงใจจะสร้างความเดือดร้อนให้ฉันอย่างไร
ฉันก็คงต้องเก็บรักษามันไว้ให้ดีที่สุด
ตราบจนชีวิตจะหาไม่"
"ธารน้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา
แค่พิศตามองดูก็แลเห็น
ไม่เหมือนใจมนุษย์ดูยากเย็น
ยากแท้หยั่งเห็นถึงตัวตน"
แต่งโดย : ณ จิตรภาการ
