บทกลอนนี้เป็นบทกลอนที่ฉันชอบที่สุด
ในบรรดาบทกลอนที่ฉันแต่งเอง
มันไม่ได้สละสลวยไพเราะเพราะพริ้ง
ดุจบทประพันธ์จากกวีผู้มีชื่อเสียง
แต่...บทกลอนนี้ได้รับแรงบันดาลใจ
มาจากการเห็นสิ่งรอบๆตัว
สิ่งที่ทุกคนมองข้ามและคิดว่ามันไม่สำคัญ
สิ่งที่ทุกคนมองข้ามและคิดว่ามันไม่สำคัญ
หากเมื่อเรามองให้ลึกซึ้ง
เราจะเห็นว่าสิ่งสิ่งนั้นได้ซ่อนความหมายไว้ให้เราขบคิดมากมาย
ตามแต่ใจเราจะคิด ตามแต่ใจเราจะตีความ
และนี่คือการตีความของฉัน
ดอกไม้ริมรั้วต้นสูงใหญ่
ดูสง่าสดใสเป็นนักหนา
แดด...ฝน...ลม...ฝุ่น เจ้าเจอมา
เจ้าก็ยังงามสง่าทุกนาที
ดังเฉกเช่นชีวิตของมนุษย์
ยามเมื่อทุกข์เศร้าโศกไร้ราศี
ดังเหมือนเจอมรสุมแห่งชีวี
คิดให้ดีแล้วจงฝ่ามันออกไป
เมื่อนั้นจะเข้มแข็งและแกร่งกล้า
ความเหนื่อยล้าที่ผ่านมาความอ่อนไหว
ความท้อแท้สิ้นหวังจางหายไป
ดั่งดอกไม้สวยสดใสริมรั้วเอย
ผู้แต่ง : ณ จิตรภาการ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น