ชีวิตก็เหมือนกับการขับรถ
ถ้า ณ จุดหนึ่งเรารู้สึกเป็นทุกข์ไม่ว่ากับอะไรก็ตาม
แล้วเราพยายามดันทุรังต่อไป
ก็เหมือนกับการตะบี้ตะบันขับรถไปข้างหน้า
พุ่งชนกับทุกสิ่งทุกอย่าง...โดยที่ไม่คิดจะแตะเบรก
ไม่สนกระทั่งว่ารถจะพังหรือตัวเองจะเจ็บตัวแสนสาหัสหรือไม่
แต่ถ้าเราตั้งสติหยุดพิจารณาใจตัวเองสักนิด
ก็เหมือนกับการชะลอรถหรืออาจจะหยุดรถสักประเดี๋ยว
เพื่อดูสภาพของถนนหรือสิ่งแวดล้อมข้างทาง
ว่ามีสิ่งกีดขวางหรืออุปสรรคอะไรบ้าง
เป็นการวางแผนหลบเลี่ยงหรือลดการปะทะกับสิ่งเหล่านั้นให้น้อยที่สุด
เมื่อเราพร้อมก็ค่อยๆขับรถมุ่งไปข้างหน้าต่อไป
แน่ล่ะ...คราวนี้เราอาจจะไม่ต้องเจ็บตัวเลย
หรือถึงจะเจ็บแต่ก็เจ็บน้อยหน่อย
ไม่ใช่การถอยหลังหนีและไม่ใช่การใช้ชีวิตอย่างประมาท
"ตอนนี้...ฉันก็กำลังชะลอรถของฉันอยู่"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น